तेव्हाही देशात हिंदू होतेच...!पण ते आरएसएस सोबत गेले नाहीत, ते महात्मा गांधींसोबत गेले.

 संपादकीय पान.............. 

तेव्हाही देशात हिंदू होतेच...!पण ते आरएसएस सोबत गेले नाहीत, ते महात्मा गांधींसोबत गेले.

वृत्त एकसत्ता न्यूज 

संकलन :  भाभाग्यवंत ल.नायकुडे

अकलूज दिनांक 02/12/2024 : देशात राष्ट्रीय स्वयंसेवक संघ म्हणजेच (आर एस एस) RSS ची स्थापना भारताच्या स्वातंत्र्यापूर्वी १९२५ मध्ये झाली. तेव्हाही देशात हिंदू होतेच...!पण ते आरएसएस सोबत गेले नाहीत, ते महात्मा गांधींसोबत गेले.

या पाठिंब्याच्या बदल्यात गांधींनी हिंदूंची जमीन तोडून मुस्लिमांना दिली, जी जमीन हजारो वर्षांपासून हिंदूंची होती.

क्षणिक उद्रेकानंतर देशातील हिंदू शांत झाले. तेव्हा ते गोडसे सोबत गेले नाहीत, ते नेहरूंसोबत गेले.

चार दशकांनंतर १९८० मध्ये भाजपची स्थापना झाली, तेंव्हाही देशातील हिंदू भाजपसोबत नव्हता, तो इंदिराजी सोबत होता, तो राजीव यांच्या सोबत होता.

त्यावेळी संसद भवन तसेच राष्ट्रपती भवनात रोजा इफ्तार व्हायची, हिंदूंनी आक्षेप घेतला नाही.

हिंदूंना त्यांच्या घरी चुनर देवीला अर्पण करण्यात आनंद झाला.

हजसाठी अनुदान दिले जात होते, अमरनाथ वैष्णोदेवी यात्रेत दहशतवाद्यांच्या गोळ्या झाडूनही हिंदू आनंदी होते.

ट्रेन, पार्क, बसेसमध्ये रस्ते अडवून नमाज अदा करण्यात आली. गरीब हिंदू कच्च्या वाटेने आपल्या घरी आणि कार्यालयात जाऊन स्वतःला वाचवत असे.

दिल्लीमध्ये सीएए आणि एनआरसीच्या विरोधात अनेक महिन्यांपासून निदर्शने सुरू होती. हिंदूंनी घर आणि कार्यालयात पोहोचण्यासाठी १५-२० किमी प्रवास केला होता, परंतु केजरीवालांना फुकटात जिंकून दिले. त्यांना भीषण दंगलीचा फटका बसला.

वक्फच्या नावाखाली देशभरात बेशिस्त मशिदी बांधल्या जात होत्या, हिंदूंचा आक्षेप नव्हता.

त्यावेळी ते रुग्णालयांची मागणी करत होते.

ठिकठिकाणी थडगे बांधून जमिनी ताब्यात घेतल्या जात होत्या, हिंदू त्या थडग्यांवर नतमस्तक होऊन आपल्या मुलांसाठी शाळांची मागणी करत होते.

मग एके दिवशी हिंदूंनी त्यांचे प्रिय श्री रामजींचे मंदिर परत मागितले.

पण काही लोक रावणासारखे अभिमानात बुडलेले होते.

 रावण म्हणाला होता की तो सीता परत करणार नाही, हे राम आणि त्याची वानरसेना काय करू शकतात.

कलियुगातील रावणांनाही वाटले की ते मंदिर परत करणार नाहीत, हे काल्पनिक राम आणि त्याची वानरसेना काय करू शकतात.

बाबरचा जन्म अयोध्येत झाला नाही आणि अयोध्येत मृत्यू झाला.

त्यांच्या नावावर देशात कुठेही मशीद बांधली जाऊ शकते.

देशात हजारो मशिदी बांधायला हिंदूंचा आक्षेप नव्हता.

त्यांना फक्त मंदिर हवे होते, पण त्यांना काय मिळाले?

कपाळावर लावण्यासाठी रामभक्तांच्या रक्ताने भिजलेली अयोध्येची माती, पूजेसाठी सरयूचे रक्ताचे लाल पाणी, अर्पण करण्यासाठी रेल्वेच्या बोगीत जाळलेले रामभक्तांचे मृतदेह.

       आजवर शाळा, रुग्णालये आणि नोकरीच्या स्वप्नात हरवलेले बहुसंख्य हिंदू अट्टल झाले.  त्यांचा स्वाभिमान जागृत झाला.  ते उभे राहिले, संघटित झाले आणि त्यांनी एका झटक्यात त्यांच्याच देशातील द्वितीय श्रेणीचे नागरिक होण्याचा शाप उखडून टाकला.

ते फक्त एक मंदिर होते, आज ते त्यांची सर्व मंदिरे परत घेण्यावर ठाम आहेत.

हिंदूंनी ते केले आहे जे जगातील इतर कोणतीही संस्कृती करू शकली नाही.

 ना ज्यू त्यांची धार्मिक स्थळे परत घेऊ शकले, ना ख्रिश्चन, ना पारशी.

 आणि मुस्लिमांना त्यांची धार्मिक स्थळे ज्यू किंवा ख्रिश्चनांकडून परत घेता आली नाहीत.

पण हिंदूंनी त्यांच्या जबड्यात हात घालून त्यांची मूर्ती परत घेतली.

हा मद्यधुंद माकडांचा समूह आहे,

त्यांच्या वाटेत येऊ नका,

तुम्ही राजकारणाच्या किंवा धर्माच्या सर्वोच्च पदावर असलात तरीही.

ही रामाची वानर सेना आहे, ज्याला कसे लढायचे आणि आता कसे जिंकायचे हे देखील माहित आहे.

        आणि हो अयोध्या एक झलक आहे, हिंदु राष्ट्र आणि काशी-मथुरा अजून बाकी आहेत.